NOVI ŽIVOT PARTIZANSKIH PJESAMA.

Na ljetos održanom “Performing Picnic Park Festivalu” u Karlovcu, performer Slaven Tolj, na opšte iznenađenje prisutnih, u gluvu noć pustio  je poznatu pjesmu iz vremena bivše socijalističke države “Druže Tito, mi ti se kunemo”, izvodeći performans na ostatku zida srušenog spomenika palim borcima NOR-a 1990. godine. Svojim subverzivnim performansom, ovaj umjetnik je simbolično pozvao na obnovu srušenog spomenika partizanima u ovom gradu.

Svaki veliki istorijski pokret imao je svoje pjesme, koje su oblikovale pobjedničku ideju i tu pobjedu. Tako je bilo i sa partizanima, malom ustaničkom gerilom u početku, kasnije masovnim oslobodilačkim pokretom, koji je na kraju rata prerastao u regularnu pobjedničku vojsku.  Italijani imaju svoje “Bella ciao” i “Bandijera rosa”, Francuzi “Pjesmu partizana” i “Žalbu partizana”, Grci, “Heroje”, Rusi i Sovjeti “Kaćušu”, kao i drugi pokreti otpora iz tog ratnog vremena. Pjesma francuskog pokreta otpora “La Complainte du Partisan”, postala je međunarodno poznata pod naslovom “The Partisan”, u izvođenju čuvenog Leonarda Koena.

Ministarstvo kulture Slovenije donijelo je odluku o upisu  partizanskih pjesama u registar nematerijalne kulturne baštine Republike Slovenije.Ukupno 118 pjesama koje su slovenački partizani pjevali u Drugom svjetskom ratu, među kojima su “Hej, brigade”, “Šivala je deklica zvezdo”, “Na juriš”, “Hej, tovariši”,  “Počiva jezero v tihoti” i druge, ušle su u zaštićeni registar kulturne baštine. O tradiciji pjevanja i očuvanja partizanskih pjesama u Sloveniji, kulturološkinja Ana Hofman, objavila je 2016. godine  knjigu“Novi život partizanskih pjesama”. Jugoslovenski partizanski pokret otpora bio je najmasovniji i najorganizovaniji takav pokret u Evropi. NOB-a je bila zajednički, herojski i istorijski podvig svih jugoslovenskih naroda i narodnosti. Preko autentičnog partizanskog oslobodilačkog pokreta jugoslovenski narodi su se u dramatičnim događajima Drugog svjetskog rata, okupacije i porobljene zemlje i Evrope, potvrdili  svijetu, kao povijesni politički faktor u međunarodnim okvirima, što je najviši  istorijski doseg ovih naroda u cijeloj njihovoj istoriji.

POVRATAK PARTIZANA. Od prvih demokratskih izbora 1990. godine, ratova i postsocijalističke tranzicije društva, dolaskom na vlast novih političkih aktera do danas, mnoge  vrijednosti dotadašnje zajedničke jugoslovenske tradicije, nestale su iz javnog sjećanja za potrebe novih nacionalnih i političkih narativa i mitova. Tako su iz našeg zajedničkog kulturnog vidokruga nestali i partizani i njihova oslobodilačka borba, a zamjenili su ih drugi heroji i spomenici. U novije vrijeme kao da svjedočimo stidljivom vraćanju ovih zapostavljenih tema u javnom diskursu.

Njemačka istoričarka naših korijena, Mari – Žanin Čalić, na tragu tog novog obnovljenog interesa objavila je 2022. godine knjigu  “Tito – vječni partizan”, u čijem naslovu je sažeta centralna odrednica političkog  života najznačajnijeg jugoslovenskog ratnog vođe i državnika. Slovenačko-italijanski istoričar Jože Pirjavec, početkom ove godine objavio je knjigu “Partizani”ojedinstvenom fenomenu jugoslovenskom pokretu otpora. Hrvoje Klasnić, poznati hrvatski istoričar autor je ambicioznog televizijskog projekta “Partizani”, koji je ljetos emitovan na jednom televizijskom kanalu u Hrvatskoj. U Istorijskom Muzeju BiH u Sarajevu, sredinom ove godine otvorena je izložba pod nazivom “Wer ist Walter? (Ko je Valter): Topografija antifašističkog otpora u Bosni i Hercegovini”.

Savremena civilizovana društva se ponose svojim antifašizmom, dok kod nas vlada istorijski revizionizam ilij avno prećutkivanje, što je samo perfidniji oblik zaborava. Opisujući svoju zemlju i narod, slavni italijanski pjevač Toto Kutunjo, u svom svjetskom mega hitu “L’Italiano”, (“Pustite me da pjevam”), pjesmi iz 1983.godine pjeva: “Dobro jutro, Italijo, sa svojim mekim špagetima i partizanom predsjednikom.” U čast čuvene Užičke republike, prve i najveće slobodne teritorije u srcu porobljene Evrope u Drugom svjetskom ratu, u gradu je izgrađen poseban ambijetalni, arhitektonski i  umjetnički  prostor, koji je dobio naziv Trga partizana, koji je doba političkih turbulencija devedesetih godina nakratko  preimenovan u Trg mladosti,  ali je ubrzo vraćen. Svi koji su gledali legendarni film Žike Mitrovića, “Užička republika”, iz 1974. godine,  sigurno pamte završnu scenu filma, u kojoj Njemci u koloni tenkova ulazi u sablasno prazan grad, dok u daljini na zidu jedne kuće stoji ispisan grafit jarko crvene  boje: “Mi ćemo se vratiti!”

PJESME OTPORA IZ BANJALUKE. Dvojica Banjalučana napisali su dvije od  najpoznatijih partizanskih pjesama, koje su proslavile narodnooslobodilačku borbu i ovaj pokret u narodu. Svi znaju za popularnu  partizansku pjesmu  „Po šumama i gorama“. Pjesma je poznata kao “Partizanska”ili“Partizanka” i nastala je na bazi ruske partizanske pesme “Po dolinama i gorama”, iz vremena Oktobarske revolucije i ruskog građanskog rata. Oko autorstva njenog teksta postoje različite informacije. Prema nekim izvorima, Mirko Kovačević, iz Banja Luke, autor je teksta pjesme, ili barem prve njene strofe. Drugi izvori navode Punišu Perovića, pisca i partizana, kao autora dijela teksta, i njegovu pjesmu “Lanci nam se kuju kleti”, iz 1939. godine, kao preteču kasnije “Partizanske”.Vjerovatna istina je da postoji više verzija ove pjesme, koje su nastale kompilacijom različitih autorskih tekstova. Mirko Kovačević poginuo je kao partizan u borbama kod Mrkonjić Grada u septembru 1941. godine.  Na spomen ploči na kući u banjalučkom naselju Obilićevo (Mejdan), ispisana je prva strofa ove pjesme i posveta:“Autor ove partizanske pjesme Mirko Kovačević i njegova sestra Zora živjeli su u ovom dijelu grada, a 1941. godine pošli su u revoluciju i junački poginuli za slobodu.”

Po šumama i gorama

“Po šumama i gorama/naše zemlje ponosne/idu čete partizana,/Slavu borbe pronose!/Neka čuje dušman kleti/Krvavi se vodi rat,/Prije ćemo mi umrijeti/Nego svoje zemlje dat’!/Kaznićemo izdajice,/Oslobodit narod svoj,/Kazaćemo cijelom sv’jetu/Da se bije ljuti boj!/Crne horde nas ne plaše,/Krv herojska u nas vri,/Mi ne damo zemlje naše/Da je gaze fašisti!”

Ova pjesma stekla je veliku popularnost tokom rata u Jugoslaviji, gde je postala nezvanična himna jugoslovenskih partizana.Negdje u isto vrijeme, u jesen prve godine Drugog svjetskog rata, na drugom kraju Bosne, mladi banjalučki profesor  i pjesnik, borac Ozrenskog partizanskog odreda u okolini Tuzle, Miloš Popović Đurin,  napisaće danas nadaleko poznatu tužaljku “Konjuh Planinom”. Ova žalobitna pjesma nastala je 1941.godine  i posvećena je smrtnom ranjavanju i pogibiji njegovog saborca,  mladogproletera, husinskog rudara Peje Markovića, potonjeg narodnog heroja. Njihova jedinica, Ozrenski partizanski odred u oktobru 1941. godine učestvovao je u akciji  oslobođenja Kladnja, vodeći svakodnevne borbe  sa ustašama, četnicima i drugim neprijateljskim bandama na planini Konjuh. U tim borbama  Pejo Marković je teško ranjen, a njegovi saborci su ga uvili u ćebe i na nosilima ponijeli  kroz noć i mećavu preko Konjuha.Kada su stigli najedan proplanak spustili su ga i primijetili da je Pejo putem izdahnuo. Sahranili su ga natom mjestu u planini, a grob su mu obilježili spomenikom u obliku piramide. Ovaj tragični događaj poslužio je mladom banjalučkom filozofu i pjesniku Milošu Popoviću Đurinu, kao tužna inspiracija da napiše ovu antologijsku pjesmu i nezaboravne stihove. Prema memoarskim zapisima Ahmeda Đonlagića, u knjizi “Proleteri istočne Bosne”, Miloš Popović Đurin je prve tri strofe svoje čuvene pjesme Konjuh planinom, napisao u zeničkom selu Kamenici aprila 1942 godine, a posljednju četvrtu strofu maja 1942. godine, prilikom drugog prolaska preko planine Konjuh, kada su u povlačenju ponovo stali pored humke  svoga saborca Peje Markovića i na nju poboli crvenu proletersku zastavu.

Konjuh planinom

“Konjuh planinom, vjetar šumi, bruji./Lišće pjeva žalovite pjesme./Borovi i jele, javori i breze/Svijaju se jedno do drugoga./Noć je u crno svu šumu zavila./Konjuh stenje, ruši se kamenje./Mrtvoga drugara, husinskog rudara/Sahranjuje četa partizana./Kiše jesenje po grobu su lile./Bure snježne kosti mu raznjele./Iz krvi rumene husinskog rudara,/Crvena je šuma prolistala./Konjuh planinom vjetar šumi, bruji./Lišće pjeva žalovite pjesme./A na vrh planine zastava se vije,/Crvena od krvi proletera.”

Vrsni pisac, novinar i publicista Milo Jukić, u članku iz 2020. godine o ovoj pjesmi nadahnuto piše: „Ima pjesama koje tako vjerno dočaraju neki trenutak, općenito gledano nevidljivo sitan djelić ljudske povijesti, da nam izgleda kako je riječ o događaju koji je Zemlju izbacio iz vinkla i promijenio sudbinu čitavog svemira.” I zatim rezignirano dodaje: “Onaj ko je znao napisati ovakvu pjesmu neizbježno bi postao Pjesnik.”Partizani su je odmah prihvatili i pjevali do kraja rata. Ova tugovanka bolne melodije, postala je  toliko poznata, da je mnogi i danas smatraju narodnom pjesmom.

NOVI PARTIZANI. Pjesma je postala slavna među borcima, ali malo ko zna da je ovu divnu tužaljku  napisao Miloš Đurin Popović, a  muziku komponovao legendarni kompozitor Oskar Danon,  koja se do tada pjevala na melodiju po sovjetskom muzičkom kalupu, što je u to vrijeme bio uobičajen muzički manir. Jedan odlomak iz knjige Rodoljuba Čolakovića “Zapisi iz oslobodilackog rata” govori o nastanku ove pjesme, koja je bila najomiljenija pjesma proletera istočne Bosne. Kada su odnosi između SFRJ i SSSR zahladnili, svi pozitivni doprinosi iz tih odnosa izbrisani su iz institucionalne memorije i sa njima ime, lik i djelo Miloša Đurina Popovića. Ova sjetna tiha pjesma često je izvođena u vrijeme nekadašnje SFRJ, kao podsjetnik da je ta zemlja stvorena krvlju proletera. Sedamdesetih godina osvanula je na singl ploči zaboravljene Nene Ivošević, koju je ona otpjevala svojim milozvučnim i toplim glasom. Nešto kasnije, 1980. godine,  snimio je i otpjevao pop pjevač Dragan Antić. Pjevala je i velika diva Nada Mamula. Grupa “Bolero” ovu pjesmu je uvrstila na svoj album “O Jesenjinu” (1988). Branimir Džoni Štulić sa “Azrom” snimio je svoju verziju ove pjesme. Glumac Rade Šerbedžija otpjevao je zajedno saSašom Lošićem, frontmenom “Plavog orkestra”.

Od svih novijih obrada posebno se izdvaja izvedba hora “Vokalisti” iz Podgorice, u tv spotu u nedirnutoj prirodi, što svemu  daje čudesan doživljaj i ljepotu. Pjesma je bila i naslovna tema filma “Konjuh planinom” iz 1966.godine, režisera Fadila Hadžića i scenariste Meše Selimovića.  Slovenački pjesnik, protestni pjevač i kantautor  Andrej  Kokot, objavio je  2017. godine,  zbornik tekstova pod naslovom „Pjesmarica Jahača revolucije”, koji sadrži buntovne pjesme poznatih i nepoznazih pjesnika, među kojima je i ova sjetna pjesma Miloša Popovića Đurina. Ovog značajnog intelektualca, do skora, nije bilo na Vikipediji, nema ga u srpskim enciklopedijima i književnim leksikonima, unatoč, svom filozofskom obrazovanju, erudiciji, pjesničkom talentu i   revolucionarnoj borbi i životu. Na internetu se može pronaći nekoliko  bilješki o ovom stvaraocu, poneki njegov filozofski esej objavljen u časopisima pred Drugi svjetski rat, i to je manje više sve. Tako je iz naše pisane istorije nestalo  svako sjećanje na ovog izuzetnog čovjeka, što je velika intelektualna nepravda.

Službene politike sjećanja u BiH predstavljaju konfuznu mješavinu svega i svačega. Najvažnije naslijeđe partizanskog primjera trebalo bi nas poučiti, kako su partizani kao višenacionalni integralistički  pokret  uspjeli prevazići različite  etničke podjele i stvoriti široku sveobuhvatnu, inkluzivnu političku platformu za odbranu i izgradnju države Jugoslavije i BiH unutar nje. Pisac, Milenko Bodirogić, objavio je 2020. godine, roman istoimenog naslova kao i pjesma iz ove naše priče  “Po šumama i gorama”, u kome dva lika traže  nestalu zemlju,  iz drugog stiha ove čuvene partizanske pjesme. Ono što su Slovenci napravili s partizanskim pjesmama teško da ćemo napraviti mi u BiH, zbog naše poznate nesloge, kulturne nebrige i nacionalizma vladajućih političkih elita. Zato Branimir Džoni Štulić, u pjesmi “Sloboda” slikovito  opominje: “Datumi, sjećanja….ko ne pamti, iznova proživljava.” I pored svega, nostalgično  sjećanje na partizane, kao naš samosvojni politički fenomen, održalo se u pop kulturi,  urbanoj umjetnosti, rok muzici i alternativnoj subkulturi.Bihaćka rok grupa “Remark” snimila je 2007. godine, svoj prvi album pod nazivom “Djeca iz grade”, na kojoj se nalazi i pjesma “Novi partizani”, koja je vrlo brzo naišla na simpatije šire publike. Stihovi pjesme nam poručuju:

“Pogledaj sa strane da vidiš nove partizane

Kako dižu glas

Za sviju nas.”

Nedavno je u 104. godini umro posljednji  narodni  heroj SFRJ Patar Matić Dule, komadant Sremskog partizanskog odreda i Šeste vojvođanske brigade.Uz to išla je i  vijest iz novina da je Vjera Andrijić, borac Prve dalmatinske proleterske udarne brigade, učesnica bitaka na Sutjesci i Neretvi, posljednja preživjela partizanka Dalmacije, navršila sto godina života. Ime i život heroine kao nepokolebljiva vjera u stare i nove partizane.

                                                                                              Autor je politikolog