Bivši generalni sekretar Područnog fudbalskog saveza Gradiška, Đorđe Starčević, otvorenim pismom obratio se aktuelnom rukovodstvu Područnog fudbalskog saveza Gradiška i njegovo obraćanje vam prenosimo u cjelosti.

”Povod ovog javljanja je način kako je sportska javnost upoznata sa proslavom jubileja osnivanja Područnog fudbalskog saveza Gradiška, odnosno, kako su sadašnji zvaničnici te organizacije, najblaže rečeno, sakrili neke činjenice i aktere koji su istu stvarali i dali njima u ruke da imaju šta proslavljati i nagrađivati određene sportske radnike koji sa savezom tek ovlaš imaju dodira. Istini za volju medijski izvještaji sa proslave su bez komentara, što i ne začuđuje, jer su tako i prezentovani kao izvještaj, a da nisu ulazili u analitiku događaja, što bi kao korektiv novinarstva trebalo da čine ali je to već druga priča, jer Gradiška već duže vremena nema isprofilisano sportsko novinarstvo.

”Ako to i zanemarimo i ne fakturišemo novinarima, jer su najmanje krivi u ovoj situaciji ne može se zaobići organizator proslave jubilileja Upravni Odbor PFS Gradiška koji je cijelu priredbu i organizovao.

Pa onda pođimo redom od propusta, koji se ne mogu desiti u ovakvim situacijama, jer se ne mogu izbrisati imena, akteri i događaji u stvaranju ove institucije. U “prigodnom” govoru uvodničara nema “zasluga” za postojanje Saveza prvog predsjednika i generalnog sekretara. Činjenice govore da je odluka o razdvajanju područja saveza Gradiške i Banjaluke donesena na izričit zahtjev Banjaluke na sjednici IO FSRS, a sve iz razloga što su u Banjaluci smatrali da klubovi i sportski radnici iz područja Gradiške imaju previše funkcija u izvršnim organima?!

Prilikom podjele novom savezu nije data ni jedna olovka, stolica ili bilo šta od zajedničke imovine iz Banjaluke, iako je broj klubova koji su tvorili zajednički savez bio 60:40 posto u korist novog saveza u Gradišci. Zanimljivo je da su dugovi klubova prema starom savezu prenesene na novi savez, a da stvar bude još komičnija radno mjesto tehničkog sekretara u Banjaluci je ostalo,da bi istome Banjaluka dala otkaz, pa je čovjek tužio sudu organ u Banjaluci i dobio spor. Sud je presudio da mu se isplate zaostale plate, a oni koji su dali otkaz su se dosjetili i od novog PFS u Gradišci tražili da solidarno plati plate, iako nisu učestvovali u davanju otkaza radniku. Svu tu pravnu zavrzlamu iz Banjaluke je obilato štitio tadašnji generalni sekretar FSRS.

Izlazeći na ulicu tadašnji članovi IO PFS Gradiška na čelu sa predsjednikom Milom Kovačevićem su tražili rješenje iznajmljivanjem kancelarije u zakup kod OFS Gradiška. Na sjednice organa novoformiranog PFS se dolazilo bez ikakakvih troškova, a Generalni sekretar saveza je 18 godina taj posao radio bez ikakve naknade, da bi tek prije dvije godine dao ostavku na tu funkciju, a za „nagradu“ na ovu jubilarnu svečanost je trebao doći da mu se sadašnji čelnici smiju, iako je isti bio prvi zagovornik izrade pravilnika o nagrađivanju sportskih radnika i kolektiva u fudbalu FSRS, koji i danas egzistira u PFS Gradiška, s tim da je ova garnitura rukovodilaca taj pravilnik „zaboravila“ pa pojedincima dodjelila povelje po drugi put, jer su već ranije iste dobili, a neki, bogami, su nagrađeni tako što sa samim savezom nemaju nikakvih dodirnih tačaka. Smiješno je da povelju primi i sportski radnik koji je kažnjen, jer je rušio postojeći savez. Oba priznanja dodjeljena posthumno su već ranije data dotičnim sportskim radnicima za njihova života. Vjerovatno da je došlo do „greške“, mada u kancelariji saveza postoji evidencija ranije nagrađenih. Stoga je moguće da zbog „nenamjernih“ grešaka u dodjeli povelja budu zaobiđeni prvi predsjednik PFS i Generalni sekretar.

Zanimljivo je da su tadašnji „beskućnici“ te prve postave rukovodilaca PFS Gradiška uspjeli da iz vlastitih sredstava kupe kancelariju za rad organa saveza, prvi u istoriji BH fudbala izbore pravo za učešće na Prvenstvu Evrope amatera, dva puta budu učesnici finalnih utakmica na nivou države u tom segmentu, što još ni jednoj amaterskoj selekciji iz FSBiH nije uspjelo. Prvi predsjednik PFS Gradiška je bio i predsjednik FSRS, član IO NSFS BiH. Za vrijeme njegovog mandata PFS Gradiška je imao i pomoćnika selektora A reprezentacije BiH, selektora mlade reperazentacije u dva navrata, dobio dva terena kod osnovnih škola, teren sa vještačkom travom u Gradišci te teren za reprezentativne selekcije u Prnjavoru. Iako mu je prigovarano za reprezentativnu selekciju RS, mlade selekcije su godinama nastupale izvan zemlje u Srbiji, Češkoj, Italiji, Grčkoj, a ovi današnji još ne promaljaju nos preko granice, iako je predsjednik državnog saveza iz našeg entiteta.

Vjerovatno je to i „razlog“ što nije dobio priznanje povodom proslave jubileja saveza kome je osnivač?!

Vjerujem da će Redakcija ovaj tekst objaviti jer je zasnovan na činjenicama i istini, a na sportskoj  javnosti je da cijeni šta se to danas događa među ljudima kada ne mogu da, bar u oblasti sporta, zaborave na političke stavove i izdignu se iznad istih.

*Stavovi izneseni u kolumnama i komentarima su lični stavovi autora i ne odražavaju nužno stav redakcije portala Micro Mreža