Među grafitima Gradiške ima pravih malih verbalnih obračuna grafitaša, počesto veoma banalnih i bizarnih. Donosimo nekoliko takvih:

PAZI SE LUNA Dopisano:  PAZITE SE VI; MY LIVE IS SUCKS! MOJ ŽIV JE SRANJE! Dopisano-prekriženo: LIVE  i napisano LIFE / ŽIVOT i tekst: TUKO GLUPA; JA VOLIM BITI PEDER!!! Dopisano: JEBI SE; EXTREME NOISE TERROR ili TEROR PRETJERANE BUKE Dopisano: NEMOJ SRAT; JEBEŠ  ZID  NA  KOJEM  NIŠTA  NE  PIŠE ! Dopisano: NEDAJTE  DA  ŠARAJU!; BIGI  &  SANDRA. U potpisu BIGI   Dopisano: BIGI  MRZIM  TE. U potpisu SANDRA; FUCK YU PEDERI!!! Dopisano: ZAR, I TI SINE BRUTE??   HI, HI, HI, …; OJ  TREBINJE,  TREBINJE  KAD  ME  VIDIŠ  JEBI  ME /Dopisano/ JEBI  SE  SAMA;

DIVLJA MISAO

Tekstualni grafiti kao posebna vrsta paraliterature, ili “divlje književnosti” u značajnoj mjeri izražavaju simultanost različitosti gradskog života, odnos urbanog i ruralnog, individualnog i kolektivnog, sukob centra i periferije, kontrast prirode i kulture, smjene tradicionalnog i modernog kao i drugih suodnosa društvene urbane stvarnosti. Tekstualni grafiti su dio urbane istorije svakog grada, pa tako i Gradiške u njegovim istorijskim, društvenim i kulturnim mjenama.

Tekstualni grafiti na javnim površinama grada pomažu nam u “čitanju grada”, razumjevanju  društvenih procesa u njemu  i odgonetanju njegovih kulturnih kodova i urbane estetike. Tako nam stari grafiti iz socijalizma donose pastoralne slike mirnog kolektivnog života, dok nam današnji grafiti pružaju prizore tranzicijskog grada sa uništenom industrijom i napuštenim zgradama bivših fabrika neuspješne ekonomske tranzicije sa statusnim simbolima novog kapitalističkog doba.

U grafitima otkrivamo kontraste  novonastalih  promjena sa dramatičnim socijalnim obilježjima gradske sredine i stanovništva, elitna predgrađa novopečenih tranzicijskih bogataša, osjećaj otuđenosti,  urbanu sirotinju,  beskućništvo, divlju gradnju i zapuštena izbjeglička naselja na periferiji. Tekstualni grafiti istovremeno izražavaju banalnost svakodnevnog života, duh vremena i društvene promjene, kao i kritički pogled na stvarnost, pojedinaca i neformalnih grupa, autsajdera i marginalaca sa ruba društva. Zbog toga  ne treba potcjenjivati i ignorisati njihove poruke i signale.

Zato treba čitati grafite, kao znake, simbole i poruke. Ako imaju umjetničku crtu, racionalan i pozitivan sadržaj  zapišite ih, zapamtite i prenesite ih i drugima. Ako su uvredljivi i društveno destruktivni obrišite ih! To  je  jedan  od  načina  da  ih sačuvamo u kolektivnoj memoriji, kao dio  urbane istorije grada, ma koliko nam se ponekad to činilo beznačajno i nevažno.