Ako vas ikada putevi Gospodnji nanesu na krajnji istok Republike Srpske uz samu granicu sa Crnom Gorom, savjetujem Vam da posjetite Manastir Uspenja Presvete Bogorodice.

Ova svetinja se nalazi u Čajniču, u ulici Igumana Vasilija broj 9. Najstariji pisani trag o postojanju ove svetinje datira iz 1492. godine. U čajničkom Prologu, staroj crkvenoj knjizi, manastir se pominje pod nazivom Čajnička crkva Uspenija Presvete Vladičice naše Bogorodice Manastirski kompleks čine dvije crkve ,Stara iz XV vijeka i Nova podignuta 1863. godine, te konak sa manastirskim muzejom.

O prvobitnom izgledu Stare čajničke crkve ne postoji trag, a smatra se da je srušena prilikom turskih osvajanja ovih prostora. Arhitektura Nove crkve je sadržana u kombinaciji nekoliko stilova, nastaloj pod uticajem vizantijske, srpske i islamske kulture. Tokom Drugog svjetskog rata,kao i mnoge naše bogomolje oba objekta su bila oštećena. Cjelokupna graditeljska cjelina je proglašena nacionalnim spomenikom. Manastirski muzej čini zbirka brojnih religijskih i istorijskih vrijednosti od kojih se ističu Čajničko jevanđelje i ikona Presvete Bogorodice Čajničke.

Čajničko Jevanđelje predstavlja jedino sačuvano srednjovjekovno jevanđelje u Bosni i Hercegovini. Pisano je na pergamentu krajem XIV vijeka i u vlasništvu je manastira. Rukopis je proglašen nacionalnim spomenikom i predmet je brojnih filoloških istraživanja. Ikona Presvete Bogorodice Čajničke, u narodu je poznata kao Čajnička Krasnica, predstavlja jedinstven i najstariji primjerak ikone iz XIV vijeka u Bosni i Hercegovini. Prema crkvenom predanju jedno je od tri slična slikarska djela Svetog jevanđeliste Luke.

Smatra se da je nastala oko 1329. godine. Sa prednje strane je naslikanaBogorodica sa Hristom na ruci, a na poleđini je Sveti Jovan Krstitelj. Tokom svog postojanja, više puta je premještana i skrivana pred okupatorskim nastojanjima da je oštete ili otuđe. Ova ikona nosi epitet „čudotvorna“ i razlog je hodočašća kako pravoslavnih hrišćana, tako i pripadnika drugih religija.

Čajničku Krasnicu je u drugoj polovini 19. vijeka u srebro i zlato okovao sarajevski kujundžija Risto Andrić i zato potrošio 17 kilograma ovih plemenitih metala. Učinio je to u znak zahvalnosti za njegovo čudesno ozdravljenje pred ikonom Majke Božije “Jedno predanje govori da je ikonu Bogorodice iz vatre u požaru u Manastiru Svetog Nikole u Pribojskoj banji izvadio jedan seljak i, krijući se od turskih vlasti, u toku noći je donio do stare kamene crkve u Čajniču. „Umoran nije htio da budi sveštenika i zaspao je sa ikonom u uzglavlju .

Kad se ujutro probudio, ikone nije bilo. Sveštenik je otvorio crkvu i ona se nalazila pored oltara gdje je ostala dok nije izgrađen novi hram”, kaže svešenik Vasiljević. „Svakodnevno, a posebno tokom pravoslavnih praznika ovdje dolaze poklonici I hodočasnici da traže pomoć od ikone Majke Božije, da mole za iscjeljenje različitih bolesti, tjelesnih i duševnih i da im Krasnica pomogne u svim njihovim nevoljama i patnjama”, dodaje sveštenik Vasiljević, naglašavajući da se u Čajniču okuplja veliki broj vjernika na praznik Mala Gospojina, koji je manastirska krsna slava.

Manastir je muški i pripada mitropoliji Dabrobosanskoj i jedan je od najposjećenijih manastira u ovom dijelu Republike Srpke.A najčešće se čuje da vjernici kažu idemo na poklonjenje “Krasnici iscjeliteljki”.