Mnogo se zna o davnom boju na Kosovu polju 28. juna 1389. godine a događaj je moguće rekonstruisati na bazi onog kako su ga opisali srpski i turski hrončari tog vremena. Svakako najpouzdaniji opis bitke dat je na monumentalnom Spomeniku kosovskim junacima, podignutom 1953. godine na Gazimestanu. Spomenik je visok 25 metara i dominira nad prostranom kosovskom ravnicom. U njegovoj unutrašnjosti su bronzanim slovima na kamenim pločama ispisani stihovi iz epskih narodnih pjesama u kojima se slavi junaštvo učesnika boja i njihova pogibija.

Na najvišoj koti spomenika, u samom vrhu spomen-kule, nalazi se bareljef na kome je likovno prikazan i dat detaljan opis bitke. U pratećem tekstu se kaže:

,,Na Kosovu polju, u dolini rijeke Laba – između Sitnice, Grmeč planine, rijeke Samodreže i potoka Butovca – 15 (28) juna 1389. godine vođena je istorijska bitka između| srednjovekovne srpske kneževine i turske carevine. Srpska vojska, koja je brojala oko 35.000 boraca, bila je raspoređena na desnoj obali Laba, tako da joj se desno krilo oslanjalo na Sitnicu, a lijevo krilo na planine; Štab kneza Lazara nalazio se u sredini.

Turska vojska, koja je brojala oko sto hiljada ljudi, zauzela je položaj prema srpskoj, na lijevoj obali Laba, naslanjajući se lijevim krilom na Sitnicu, a desnim na planine.Štab sultana Murata bio je postavljen u sredini. Tog dana, oko osam časova ujutru, Turci su preduzeli napad, prešli Lab lijevim krilom i zametnuli žestok boj oko brežuljaka na desnoj obali. Srpsko desno krilo odbilo je sve napade i prebacilo Turske ponovo na lijevu obalu. Zatim je srpska vojska preduzela napad, prešla desnim krilom Lab, prebacila tursko lijevo krilo i nabacilo ga na rezervu. Srbi su na taj način došli u neposrednu blizinu turskog štaba, što je, u kritičnom momentu po Turke, iskoristio vojvoda Miloš Obilić koji je napao samog turskog zapovednika, sultana Murata, i smrtno ga ranio.

Tada, oko 10 časova, zapovjednik turskog desnog krila princ Bajazit, da bi uticao na kritičan razvoj bitke, a pošto prema njemu nije postojala ozbiljna opasnost, jer Srbi na njegovom pravcu nisu mogli znatnijim snagama preći Lab, sa većim dijelom svojih trupa i opštom rezervom bočno napada srpsko desno krilo i zameće najkrvaviji boj oko brda Mazgita i Gazimestana. Oko podne, u rešavajućem momentu po cijelu bitku, knez Lazar naredi srpskoj rezervi da uđe u boj. Ali, dok je srpska rezerva kretala u boj, odjelenja na krajnjem desnom krilu podlegla su turskom obuhvatnom manevru i brojnoj nadmoćnosti svježih trupa, te cijelo desno srpsko krilo popusti i počne se povlačiti.

Da li je srpska rezerva intervenisala pa nije uspela, ili uopšte nije ušla u boj – ne može se utvrditi. Tek, povlačenje desnog krila prenese se na cijeli front, čime je bitka bila odlučena…,,

U Kosovskom boju poginuli su i turski sultan Murat Prvi i srpski knez Lazar. Na Kosovu polju, u neposrednoj blizini Spomenika kosovskim junacima, tu gdje je Miloš Obilić usmrtio sultana Murata, njegov sin Bajazit je nekoliko godina kasnije podigao veliki i lijep spomenik – Muratovo turbe.

Zarobljenog srpskog kneza Lazara i njegovu perjanicu Miloša Obilića Turci su odmah pogubili. Kneževo tijelo bilo je sahranjeno u Prištini, a nekoliko godina kasnije preneseno u njegovu zadužbinu – manastir Ravanicu. Predanje naroda kazuje da je neposredno nakon srpsko-turskog krvavog boja tijelo Miloša Obilića dopremljeno u Vučitrn, a odatle preneseno u Samodrežu, u istu crkvu u kojoj je knez Lazar pričestio svoju vojsku pred odlučujuću bitku sa Turcima.

Ovdje na ovom mestu se za proslavu šestogodišnjice bitke okupilo gotovo milon ljudi koji su pristigli iz cijelog svijeta. Na centralnoj tribini se pojavio i tadašnji predsjednik velike Jugoslavije gospodin Slobodan Milošević koji je izmamio ogroman aplauz .On je između ostalog sa ovog kultnog mjesta poručio da će Srbija ostati vjerna svojoj tradiciji kao i to da je Kosovo i metohija kolijevka srpstva.

Nažalost danas  nešto manje od 30 godina od tog događaja stvari sa Kosovom nisu onakve kakve Srbi žele.Ali ništa u istoriji nije vječno i Srbi se realno nadaju da će Amerika koja je podržala  lokalno albansko stanovništvo u otimačini ovih vjekovnih srpskih prostora i, izgubiti interes da to čini odnosno da dse dozvoli presedan i otme ovaj prostor od jedne suverene države. Vrijeme koje je red nama bi moglo uskoro da riješi ovaj konflikt a Srbija se nada da neće izgubiti kolijevku i da će na njoj ostati da živi Srpski narod.