Najveći pisac na srpskom jeziku Ivo Andrić, dobitnik Nobelove nagrade za književnost, član Srpske akademije nauka i umetnosti i diplomata rođen je 9. oktobra 1892. godine.

Briljantni stilista, pisac velikih romana: “Na Drini ćuprija”, “Travnička hronika”, “Prokleta Avlija”, “Gospođica”, mnogobrojnih pripovjedaka i poetskih zapisa “Eksponto” , “Znakovi pored puta” spada u red najboljih pisaca 20. vijeka.

Andrić je imao buran život, mada je njegova priroda više odgovarala uzdržanom i povučenom umjetniku.

Ivo Andrić je bio ubijeđeni zagovornik ujedinjenja Južnih Slovena. Član “Mlade Bosne”, predratni jugoslovenski diplomata, koji je karijeru završio upravo u Berlinu u osvit bombardovanja Beograda.

Tokom rata Andrić je bio u Srbiji. Odbio je da učestvuje u javnom životu i da išta objavljuje za vrijeme njemačke okupacije.

Pošto mu je otac bio katolički sveštenik, Andrić je poznavao taj milje i bio je žestoki kritičar ponašanja Katoličke crkve u doba Nezavisne Države Hrvatske, a Alojzija Stepinca, zagrebačkog nadbiskupa, krivio je za ćutanje tokom genocida nad Srbima.

Andrić je iza sebe ostavio pisani testament u kome svoje književno djelo stavlja među srpsku književnu baštinu.

Svojim književnim djelom i umjetničkom snagom Ivo Andrić je sebe svrstao među najveće Srbe 20. vijeka.

/Srna/